Pieces of life,different moments unreal and real,art makes you feel beautiful!!

Në shekullin e XVI para Krishtit, kafsha mitike, mori një vlerë magjike duke frymëzuar vizionin e udhëheqësit Galli Bellovese , në kërkim të një vendi të përshtatshëm për themelimin e një qyteti të begatë( derrat ishin kafshë të përshtatshme sipas traditave keltike). Sipas legjendës luftëtari i fuqishëm kelt i cili kaloi Alpet për të arritur tek lugina e Po-së, iu shfaq në ëndërr vizioni i frymëzuar nga perëndesha Bellisama, e një kafshe magjike, një mbjellë derri të egër me veçantinë të flokëve( lëkure shumë të gjatë në pjesën e përparme të trupit) “Semi Lanuta “ .Cuditërisht ditën e nesërme u shfaq në Bellovese pikërisht e mbjella “semi-lanuta” nën një gjemb të bardhë ( bima e shenjtë e perëndeshës) udhëheqësi kelt vendosi të gjurmojë perimetrin e qytetit të ardhshëm. Mediolanum në fakt Medio- Lanum të gërmave “Semi-Lanuta” në atë pikë treguar në ëndërr nga perëndesha. Për shumë kohë mbjella “semilanuta” u bë simbol i qytetit. Edhe sot e kësaj dite mund të admirohet përfaqësimi i ba...

It was very weird how all that had happened now, seemed like a letter left behind, forgotten somewhere to be read maybe a day when the absence of his presence would be so great that neither the tears poured, even though they fill the whole ocean could not be brought to him, so that neither the supplication of everything would return as neither the prayers to return everything as before did not reach the goal that if there was no moment and seconds will only make a replay and everything will be deleted from the erase button and you will only have things that you will want to re-live..So whenever you walk in my mind, so much I felt your absence that seemed to me that the day of the meeting would be so far, but the most beautiful thing was that i was as a teenager who has "date" for the first time in her life. I tried to find different plane tickets but I still did not set the day and the date of arrival...I knew that I would be so happy when we meet each other as much as I was...

Me kishte marre malli per duart e tua ne trupin tim, per fjalet e pista qe perdite me thoje, per seksin tone te eger qe gjithmone i ndryshem ishte, me kishte marre malli te ndihesha femra jote, te isha e jotja si ne mengjes, ne dreke, dhe ne darke, te ndihesha ashtu sic ndihesha vec me ty, me kishte marre malli te me zjente gjaku qofte dhe ne rruge duke ecur nga fjalet qe me shkruaje perdite, me kishte marre malli te ndihesha e dashuruar, e perkedhelur, te ndihesha e gjitha e jotja ashtu sic me beje te ndihesha vec ti...

...dhe une e di qe nqs do ishe aty me mua, ne cdo sekonde te atij udhetimi do me tregoje gruaja e cilit isha qe mos te kish mundesi asnje njeri te me rrembente qofte dhe nje shikim. M endime qe me vinin ne koke sidomos kur shikoja cifte duke u puthur ne mes te rrugicave ose rrugeve te Venecias magjike, nuk quhej me kot vendi i dashurise, sepse edhe po te mos ishe e dashuruar se pakti do dashuroheshe me vete vendin, me cdo detaj te tijin, me rrugicat e fshehta ose jo, te cilat te ftonin ne mekat, te beje dashuri ne qiell te hapur pa pasur merak se dikush po te shikonte, ta shijoje aktin nga sekonda e pare ne te fundit ashtu sikur te ishte dita jone e fundit mbi dhe... megjithese me ty ashtu ishte, asnje sekonde nuk ka qene dhe nuk do jete e njejte, sepse ekzistenca jote me mbush me jete, me emocion, me rinon cdo qelize timen dhe perderisa ti kte gje e di e shfrytezon sa me shume te jete e mundur sepse ti e di qe une te kam droge pa te cilen nuk mund te jetoj dot...droge e cila kur e le,...

Ding dong, ding dong zhurma e kembanave, te cilat sa here qe binin te kujtonin qe koha ecte sa hap e mbyll syte, ishim bere ca pertace ne zgjimin keto dite duke qene se kishim udhetuar pak si shume, gjithsesi nuk pertova dhe u zgjova duke hapur dritaret dhe duke pare pamjen qe te ofronte Zaccaria... ishte nje lagje me ndertesa te vjetra nderthurur me ato te rejat, muret qe dukeshin sikur do jepnin shpirt dhe shkelqimi i luksit te ndertesave perballe...pas tyre magjia e San Marcos ma bente me sy, sikur donte te na thoshte :” Zgjohuni gjumasher” u mbusha thelle me fryme dhe thitha ajrin e paster, pastaj terhoqa kanatat e dritareve dhe i rimbylla ato( kishim merakun e te vegjelve, prandaj siguroheshim qe gjithmone te ishin te mbyllyra mire)... dhe befas mendja me shkoi perseri ne ty...ishe zgjuar? Po flije? Po endrra a kishe?? Ndodhesha une neper to?? Ashtu sic isha neper gjume, hyj te bej nje dush per t’u bere gati sa me shpejt per diten qe do na ofronte Venecia magjike... kaluam neper ...

Vendi ku do te rrinim kete vit do te ishte San Zaccaria, e degjova qe thane dukej dhe nje pjese e kishes San Marco nga shtepia ku do rrinim. Nuk ka rendesi periudha e vitit ne te cilen vjen ne Venecia sepse kurdo te vish ketu eshte plot me turiste te vendeve te ndryshem, kete vit akoma me shume me ze syri angleze/ë , braziliane/ë, spanjolle/ë...kioska te vogla ne shesh te cilat sheshin gjera karakteristike te vendit, mbajtese celesash, bluza, shaje, kapele, magnete...lagje ne te cilen do te rrinim dukej e vjeter nga jashte, nuk e dija qe ashtu do ishte dhe nga brenda, ne krahasim me ate qe kishim ne Ca D’oro, jashte pak e vjeter dhe brenda e re...ecja deri ne katin e fundit ngarkuar me valixhe ishte pothuajse e pamundur ne gjithe ato shkalle te ngushta dhe nuk e kuptoj si ja kane dale me transportimin e krevateve apo divaneve, mbase nga dritarja...dolem direkt sapo lam valixhet sepse udhetimi nga Como ne Milano dhe nga Milano ne Venecia nuk na kishte lene kohe te mendonim per ushqim.....

Ritakimi  ne te njejtin vend, ne te njejtin stacion, e njejta aroma karakteristike ,me beri te ribie ne dashuri, mu duk njesoj si hera e pare dhe hera “e fundit” megjithese kete te fundit akoma nuk e dija nese do te ishte vertete e tille... shkrepja e nje fotografie sapo ridola nga stacioni e njejta pamje, i njejti shkelqim me pershkonte syte dhe perseri fjalet Wow dolen nga goja ime... sa do te doja qe te pakten ne kete udhetim te isha me ty... por perseri ishte nje enderr ne sirtar..vrapuam per te stacioni i busave te vendit dhe veten e rigjeta perseri me rrahje zemre pafund... magjia qe te jepte/jep Venecia eshte e pakrahasueshme... gjithe vija pergjate stacionit te trenit ishte e rrethuar me te rinj, cifte qe putheshin, rrinin mbeshtetur te njeri tjetri me kembet kryq flisnin me kembe dhe me duar, me nje shishe vere apo birre jetonin momentin ose jetonin jeten e tyre te perditshme sepse nuk e dije nese ishin vendas apo jo e rendesishme ishte qe do jetoja ne nje realitet jo rea...

Bellagio, arritja ne te ishte pak si e pamundur per ne vajzat , pasi pas nje ore udhetimi me tren nga Milano deri ne Como, do te na duhej te hipnin ne autobus. Duke mos harruar se zona malore, autobusi pa ajer, koha jashte e tmerrshme me shi, vendet ne te cilet ishim ulur mbrapsh te gjitha keto na sollen marrje mendsh dhe sikur te mos mjaftonte, turbullim stomaku qe per rrjedhoje solli zenie autobusi. Ishte e thjeshte per te arritur, sepse si dilje ne stacionon e trenit San Giovani Como, shikoje harten e autobusave C30 te conte ne Bellagio, udhetimi zgjati deri ne 1 ore e 15’ deri ne destinacion. E dija qe do ishte magjik si destinacioni tjeter qe na priste, por kesaj here mezi prisja t’i jepja fund udhetimit dhe vetem te zbrisja nga autobusi. Liqeni i Comos rrethonte te gjithe Provincen Lombardeze, madje te jepte idene e nje vendi luksoz, si majtas dhe djathtas, si ne qytetin e lindjes tonin, Beratit, qytetin e nje mbi nje dritareve. Vendoseshin vilat luksoze dhe ne mes nje rruge gja...