Nderkohe qe udhetoja mbrapsh,per ne qytetin tim, nuk e di nese qe e mjaftueshme koha per ti thene te gjitha ato qe skishim thene ne vite me radhe, nje dekade te tere, por mbase dhe gjithe vitet e ngelura tashme te jetes sone nuk do mjaftojne, e dija qe ne takimin e dyte do kisha me shume kohe, me shume kohe per te pare per te ndjere dhe rindjere gjithcka, e dija dhe isha me shume se e vendosur per te ndodhur ato qe kurre me pare nuk ndodhen, sepse ti ishe dhe je i vetmi mashkull qe me mesoi cfare domethene te respektosh nje femer/grua/vajze, e ke bere dhe me pare e ke bere qe ne sekonden e pare qe jemi takuar dhe pare... me ke respektuar gjithmone, sepse ti je i vecante, si ty nuk lind me ne kete bote, ndaj te ngjiten e ste shqiten ato femra e ...gjithe kohes... une e di qe heren tjeter do te kemi me shume kohe per te shpenzuar se bashku, nderkohe qe udhetoja , kujtoja momentet qe kaluam, fjalet e thena, silueten tende kur po ngjiste shkallet, dhe perqafimin e permallshem tonin, me duket sikur kur i kujtoj nuk do te takoj dot me me duket sikur takimi i radhes do te jete pas nje dekade tjeter ose mbase asnjehere đŸ˜”đŸ˜”đŸ˜”por ne fakt kjo nuk dua qe te ndodhe, nuk me intereson se sa larg edhe sa i lodhshem eshte si udhetim, me intereson thjesht te shpenzoj ore te tera ne pranine tende ne prezencen tende...te behem njesh me ty dhe mendimet e tua, i shtrenjti im...

Comments

Popular posts from this blog

Mu me merr malli per ty

Champagne đŸŸ & Strawberries 🍓+18...3

Autumn thoughts!