Kisha filluar t'i besoja bestytnive, madje nuk kish si te ndodhte ndryshe, sapo me dilte nje mace e zeze mendimi i pare qe me kalonte neper mendje, ishte dicka e zeze si macja, apo ndonje ndodhi a ngjarje. Kisha disa mikesha qe me thoshin je bere si ato plakat , si fallxhore, gjithcka do ta lidhesh me nje send nje objekt,nje gjallese,nje shprehje, por realisht mendon se nqs nuk do me ndodhte nje ndodhi e zeze pas parjes se maces se zeze,me sakte kalimit te rruges sime nuk kisha sesi mps te besoja, endrres më gjarperinj dhe mos te besoja ne mospasjen e armiqve... Bla bla bla... Bestytni qe m'u shtuan pafund kur qaja pa shkak, pa arsye, ne cdo moment te dites me dilnin lot, nuk ishin lot malli, se ato shoqeroheshin me vargje per ty, nuk ishin lot merzie se ato shoqeroheshin me sharje per ekzistencen tende dhe mungesen tende te pafundme, si ajo mungesa qe ti ndjen kur hena sapo ka filluar te mos jete me e plote dhe ti kupton qe po te shterojne fuqite pas gjithe asaj "lufteje"tende... Ishin lot kotesie, ishin lot?! Mendoja sikur dikush ishte futur brenda meje dhe komandonte gjendrat e lotit dhe si me suste ne siperfaqe shfaqej uji me kripe qe rridhte mbi te bukuren lekure e "ne te kaftet syte e tu", se ti ashtu i quaje tiparet e mia, "te tuat"...mbase ashtu ishte vertet , mbase mungesa jote ishte me shume se e vertete, mbase tik-taket e zemres qe kerkonin neper qiell yllin e vet , kishin filluar te shnderroheshin ne takikardi, sepse i mungonte mjekimi i duhur, i mungoje ti... Dhe sa kohe do kalonte pa ndricuar perseri? Me kete pyetje krijohej lumi ne jastek dhe syte e regjur ne lot mbi te bukuren fytyre lodhur nga procesi i lotimit rendonin qepallat e lodhura per gjume... Gjume te embel hena ime... Gjume te embel dielli im...23:56, nov4,2017
Comments
Post a Comment