...ndërsa në një letër shkruar vite më parë, padërguar asnjëherë që vendos t'ja jap natën e surprizës"Ndonjëherë më vjen aq inat me veten time, sa as unë vetë nuk di t'a shpjegoj arsyen pse nuk më hiqesh nga mendja. Pastaj ja vë fajin kohës që është me re dhe që më bën më shumë melankolike seç duhet. Ndonjëherë më vjen aq inat, sa po të kisha afër, veç do të rrihja me shpulla e godisja me grushta aq shumë, sa të mos kisha më fuqi dhe duart të më ishin skuqur, por ça faji ke ti për ekzistencën tënde? Ça faji ke ti që ndjenjat e mia nuk shuhen asnjëherë? Ça faji ke ti që unë e ushqej më shumë seç duhet dashurinë për ty? Çfarë faji ke ti që çdo sekondë të ekzistencës tënde unë e bekoj me gjithë qënien time? Çfarë faji ke ti që lutjet e mia për të parë mirë, vazhdojnë sot,si dje, si pardje,si gjithmonë? E çfarë faji kam unë që të ndjej kaq shumë"...vazhdon..15:00, March 26,2017
Comments
Post a Comment