The memories remain
Jemi nje pike uji ne Oqean, nje lule ne Amazone,jemi gjithcka derisa kthehemi ne nje pluhur ku era te merr e te hedh tutje tej, atje ku i mungon te dashurve te tu..te hedh tutje tej aq sa e kupton qe je “pa vlere”…edhe pse gjithe dashurine e percjell kudo ka nevoje edhe pse shkon i mbulon kur kane ftohte edhe i puth ne balle e i ledhaton i thua naten e mire perpara se te shkosh …ata prape e ndjejne mungesen tende …kujtojne sekondat shpenzuar duke dhene fryme qe t’i shikoje ata mire, duke dhene gjithe veten tende per t’i pare te rriten ,duke dhene gjithe dashurine e botes per t’i pare ata te lumtur, por pastaj e kuptojne qe nje vend bosh do te jete gjithmone ne tavoline, nje pjate zbrazur do jete per shume e shume kohe ,derisa vete koha te sheroje plagen e hapur e cila kurre ska per t’u mbyllur, por do te mbulohet nga pjesa tjeter e jetes duke ngelur aty poshte, e vjeter, e mjekuar por kurre e sheruar totalisht…esi…7:34pm…26 july 2022